Vanaf morgen begint het Noorden weer aan de dagelijkse (school)sleur. Althans, de basisscholen. Gedaan met de vakantiepret, de rust op de weg en de drukte in de stad, op de stranden en in de pretparken. De eerste schooldag na de vakantie. Altijd spannend en na zes weken vakantie keek ik er altijd wel weer naar uit.
Morgen breekt voor mij weer een dag ‘vrij zijn’ aan. Niet in de zin van het niets doen, maar in de zin van onbeperkt overal heen kunnen, zonder kaartjes te hoeven kopen. Vanaf morgen is mijn OV weer geldig. Voorgaande jaren meed ik tijdens de vakantieperiode het openbaar vervoer zoveel mogelijk. Deze zomer was dit onmogelijk, vanwege mijn opdrachten voor Blanco Tekst. De keren dat ik betaalde voor een kaartje, werd ik 9 van de 10 keer niet gecontroleerd, had ik vertraging of vergaten ze een treindeel te ontkoppelen. Dat is nog erger dan zelf vergeten uit te checken met je OV-chipkaart.
Toch vreemd dat zo’n pasje je een gevoel van vrijheid kan geven. Wat als ik mijn OV straks moet inleveren? Mijn rijlessen staan op een laag pitje, aangezien ik nog twee maanden moet wachten op mijn oogsterkte en nieuwe bril. Dubbel zien tijdens het rijden is niet echt ideaal, dus blijven lessen is momenteel zonde van het geld. Inmiddels spreken in mijn omgeving steeds meer mensen hun verwachtingen uit, dat het rose pasje misschien niet haalbaar is. Maar zo makkelijk geef ik niet op.
Tot nu toe heeft mijn rij-instructrice me er al bijna een jaar doorheen gesleept. Desondanks stap ik nog steeds als onzeker, bang vogeltje achter het stuur. Of dat zal veranderen op den duur, geen idee. Maar tot zij uitspreekt dat het misschien beter is om te stoppen, blijf ik proberen. Lief zegt wel eens dat hij zich vrij voelt achter het stuur, dus ook die vrijheid wil ik kunnen ervaren. Ook daarin wil ik onafhankelijk zijn. Ultieme vrijheid zou je pas ervaren als je je motorrijbewijs hebt, maar die ambitie heb ik al laten varen. Zo’n monsterlijk zwaargewicht tussen m’n benen, gevoelig voor elk hobbeltje of steentje op de weg, daar zie ik mezelf niet echt op rond crossen. Ik zie iedereen al grinniken bij alleen al het idee.
Vanaf morgen ligt Nederland weer gratis aan mijn voeten, voor twee maanden. Daar ga ik dus optimaal gebruik van maken. Iemand die mee treint naar Maastricht? 😉
Zo'n motor durf ik nog wel te rijden
