Een heerlijk heldere dag, koud maar aangenaam door het zonnetje. Kerstbomen worden verkocht op de hoek van de straat, overal (flikkerende) lampjes en versiering. Mutsen, handschoenen en shawls, iedereen is er naarstig naar op zoek. Komende week komt de winter, zegt men!
Eindelijk! Op die tijd wacht ik, schaatsen, ouwehoeren in de sneeuw, opwarmen met gluhwein en warme choco. Misschien weer eens een Elfstedentocht? Ik word altijd een beetje weemoedig van die beelden. Herinner me mijn eigen lange schaatstochten, of de vele rondjes bij Hotel Waanders op de ijsbaan. Het liefst in m’n eentje rondjes schaatsen. De ijzige wind in je gezicht, gloeiende wangen en een heerlijk gevoel van vrijheid.
Als het dan toch winter moet zijn, dan graag een echte. Met vorst, sneeuw, ijsvrij. En de hele winter van die leuke scandinavische truien met kol en hert, dikke shawls en koddige wanten. Als je op weg bent, regelmatig een plekje opzoeken om op te warmen. Waar je warm wordt ontvangen door mensen die hetzelfde voelen en op dezelfde manier de ijzige kou trotseren.
Ik ben er na vanmiddag hopelijk klaar voor. Een dikke jas heb ik vorige week weten te scoren, en die is goed warm merk ik achter het glas in de trein, waar het zonnetje lekker op brand. Ondertussen leg ik de laatste hand aan de sinterklaasgedichten. Alles last minute, nog wat schaafwerk hier en daar.
Op die koude dagen moet je elkaar warm houden en gezelschap op zoeken. In je eentje kost het veel meer moeite om weer warm te worden en de snelste remedie tegen kou is een warme, hartelijke lach. Volgende week loop ik blij gemutst met een glimlach over straat. Kom maar op met de winter!
