Het is ze nog geen van allen gelukt. Chanel, Dior, Marc Jacobs, Jill Sander. Allemaal doen ze verwoede pogingen om die typische zomergeur in een potje te krijgen. Die heerlijke geur van gras, dauw en een broeierige mooie dag die je ’s ochtends opsnuift om daarna vol energie aan de dag te beginnen. Die geur die je ’s avonds na een goede dag opsnuift zodat je met een tevreden glimlach de zwoele nacht in gaat.
Het is nog maar april, de nachtvorst maakt dat je ’s ochtends iedere keer weer baalt van je zomerjas maar het zag er zo lekker uit. Misschien verbeeld ik het mezelf, maar toch heb ik die zomerlucht al een paar keer diep ingesnoven. Ik ben toe aan de zomer! Helaas, de zon werkt wel mee, toen ik vanochtend de tuindeur open gooide had ik na een paar tellen al spijt. Te fris, vragen om een verkoudheid. En stel je voor dat ik daardoor volgende week niet de zomerlucht in Spanje kan inademen, dat zou zonde zijn.
Kom maar op met die zomerlucht! Dat ik daardoor de geur van transpiratie en goedkope parfums in trein en tram moet trotseren, neem ik voor lief. De geur van de zomer maakt alles goed, de wereld een stuk luchtiger. Eenmaal buiten lijkt tijd, verplichting en sores niet meer te bestaan. Iemand zou die zomerlucht toch in een potje moeten stoppen, daar wordt de wereld een stuk mooier van!
